مردن امر ساده ای ست
و از زندگی کردن بسیار آسان تر است
تمام خفقان مرگ
در مقابل یک شک
در مقابل یک حرص
در مقابل یک ترس
در مقابل یک کینه
در مقابل یک عشق
هیچ است
مردن امر ساده ای ست
و در مقابل خستگی زندگی
چون سفری است که در یک روز تعطیل می کنیم
و...
و دیگر هرگز باز نمی گردیم...
«نادر ابراهیمی»
این بار زنده می خواهمت
نه در رویا نه در مجاز
این که خسته بیایی
بنشینی در برابرم در این کافه پیر
نه لبخند بزنی آن گونه که در رویاست
و نه نگاه عاشقانه بدوزی در نگاهم
صندلی ات را عوض کنی
در کنارم بنشینی
سر خسته ات را روی شانه ام بگذاری
وبه جای دوستت دارم بگویی
" گم کرده ام تو را، کجایی؟"
«هر شب می آید
بال می گستراند بر خواب هایم
هر روز می آید
قدم های خسته ی مرا می شمرد مرگ
و بازهم
به جستجوی نشانی تازه
تمامی جیب هایم را می کاود
همین»
«شیرکو بی کس»
مثل خورشید
از پشت تاریکیهای من
درآمد و خندید
بی دریغ.
مثل یک کشتی
در دریای اشکهای من
فرو نشست و غرق شد
بی دلیل.
این،
همة داستان بود.
ترانه یی تازه برایت سرودم
پرنده گفت:من حاضرم پیام ات را برسانم.
رودبار گفت:به من بسپار پیام ات را.
ستاره درخشان گفت:من حامل آن خواهم شد.
وماه ملول وغمگین گفت:ترانه را به من بسپار.
سحرگاهان
خورشید طلایی با انگشتان نازک خود
ضربه ای به شیشه پنجره ام نواخت و
از خواب بیدارم کرد:
"من حاضرم ترانه ی تازه ات را به دلدارت برسانم."
قلب ام را که باز گشودم
تو را دیدم که چونان آب زلال از درون ام فواره میزدی
ستاره و ماه و خورشید
شرمسارانه نا پدید شدند.
«لطیف هلمت»
چشم هایم را می بندم
و دهانم را از رؤیا پُر می کنم
به پشت خوابیده ام
و قلبم
سرم را تکان می دهد.
نگاه کن!
این شاخه درست دیوانگی های مرا دارد.
«بروسان»
