Unknown

امشب کار آن نقاش تمام شد

مُرد

چون تورا آزرده بود

خسته ام

خیلی خسته.

Unknown

هیچ شعری شاعر ندارد.

هر خواننده ی شعری

شاعر آن لحظه ی شعر است.

 

نرودا

Unknown

این صدا با خون بالا می آید

هرچه بلندتر

بیشتر خون می کند و می آورد

نادانسته

دانسته

از انتظار

تکرار

می

گویی

بی خود

بی جهت

بدون آرم

بدون طرح

حالا از سرما بگو

که خون را بند می آورد

162

تاریک ترین گوشه ی وجودم را نوری خیره کننده پر می کند.

برای انکار این رویا توانی فوق انسانی لازم است که من حالا ندارم.

در آن دور دست ها حجمی را می شناختم که از خود خالی بود و برای یک «او» تمام مفاهیم زندگی اش را تغییر داد. و حجم که به قالب درآید محصور شود و زشت شود و رسوای حجم ها.

به قالبت که درآمدم نه تو تاب آوردی حجم به قالب درآمده ام را و نه من  بی حرمتی به قالب تورا.

پس داستان شروع می شود و تمام می شود. بی آن که کسی به یاد داشته باشد که زمانی در دوردست ها حجمی بود که از خود خالی نبود.