هیچ، هیچ

 

: هان؟چیزی  گفتی؟

: من؟

: آره.

: نه. چه طور مگه؟

:فکر کردم چیزی گفتی.

: چه باحال، منم فکر کردم تو گفتی.

: چی گفتم؟

: نه که گفته باشی، فکر کردم گفتی.

: آهان.

: آره، یه دفعه ای فکر کردم گفتی یا این که می خوای بگی.

: حالا چی گفتم؟

: به نظرم یه چیز چرتی اومد.

: یادت نیست چی بود؟

: دیدم چرته، گوش نکردم.

: حیف.

: آره، حیف شد.

: کاش یه کم گوش می دادی.

: خواستم بدم، ولی بعد دیدم چرته.

: یک کلام می گی چرت بود و تمومش می کنی.

: شانست نبوده.

: آره می دونم، نبوده.

: اگه شانست بود، شاید ردیف می شد.

: شاید.

: حتماً می شد.

:بعیده.

: اصلاً بعید نیست.

: نمی خوام بهت گیر بدم، ولی خیلی بعیده.

: می دونی؟ تو به همه چی شک داری.

: شک ندارم، فقط می ره تو مُخم، همین.

: یه چند وقتیه همه چی تو مُخته.

: اصلاً عالم تِرِکمون شده.

: خیلی سخت می گیری.

: همه چی یه جوریه.

: چه جوری؟

: یه جور نافرمی.

: چیزی نیست، خرابش نشو.

: شک دارم.

: به چیش شک داری؟

:نه این که فقط به یه چیزیش.

: پس چی؟

: به کُلِش.

: پس می گی یه چیزی هست؟

: معلومه که هست.

: خب پس دل دل نکن، حرفتو بزن.

: حرف؟ چه حرفی؟

: گفتی یه جوری می شی.

: اونم یه جوری که خودتم خبر نداری.

: اصلاً ممکنه پَرِش منِ بدبختم بگیره.

: شاید، حساب کتاب که نداره.

: آویزونیم دیگه.

: بدجور.

: کاریش هم نمی شه کرد.

: هیچ کار.

: بد گرفتار شدیم.

: مثل همه، همه همین طورن.

: تو وضعت بدتره.

: تو مُختم؟

: نه، ولی رو هوایی.

: می دونی چیه؟

: چیه؟

: به نظرت خیلی چرت می گم؟

: نه، چه طور مگه؟

: شاید به نظرت چرت بگم، ولی برا خودم این طوری نیست.

: به نظرم باید... نمی دونم، شاید.

: شاید چی؟

: نمی دونم.

: شاید خسته م؟

: شاید، ولی اینو من باید بگم نه تو.

: چی رو؟

: این که شاید خسته ای.

: خب این قدر نگفتی تا خودم گفتم.

: باید صبر می کردی.

: صبر کردم، ولی نگفتی.

: می گفتم.

: باید زودتر می گفتی.

: اگه صبر می کردی می گفتم.

: چه قدر صبر کنم؟

: یه کم دیگه صبر می کردی.

: خودت باید زودی بگی.

: خب حالا، به نظر من که خسته ای.

: همین!

: همین چی؟

: همین دیگه،  نمی دونم، شاید؛ شاید خسته م.

 

شاخ - پیمان هوشمند زاده