228
سه شنبه, ۲۱ دی ۱۳۹۵، ۰۱:۵۱ ق.ظ
در این بحبوحه
در این وانفسا
درمیان این سوت های استهزا ممتد درون سرم
چشم خون آلودم افتاد
به آن کتاب
به حافظ
و آن غزلی که بی پروا فالش کردیم
سکوتی آمد
هرچند کوتاه
و لبخندی آمد
هرچند کمرنگ
باید بست
دروازه ای را
که باز می شود گاهی
از گوش
به چشم
- ۹۵/۱۰/۲۱