ورود ممنوع

   از خیابان رد می شم. حجم سیاه رو می بینم. و به نظرم میاد که یه زنه که چادر سیاه پوشیده. نشسته رو زمین. پاهاشم جمع کرده و چادر روکامل کشیده دورش. نمی دونم  چرا به صورتش نگاه نمی کنم و حواسم متوجه حجم سیاه چادرشه. با همین تلنبار  از کنارش رد می شم.

-: خدا بهت رحم کنه پسرم. خدا بلا رو ازت دور کنه.

رومو بر می گردونم. نیستش.