بیخیال تاریخ

سکوت صدای گام هایم را بازپس می دهد

با شب خلوت به خانه می روم

گله ای کوچک از سگ ها بر لاشه ی سیاه خیابان می دوند

خلوت شب آن ها را دنبال می کند

و سکوت صدای گام هاشان را می شوید

من او را به جای همه برمی گزینم

و او می داند که من راست می گویم

او همه را به جای من برمی گزیند

و من می دانم که همه دروغ می گویند

چه می ترسد از راستی و دوست داشته شدن، سنگدل

                                                                       برگزیننده ی دروغ ها

صدای گام های سکوت را می شنوم

خلوت ها

از باهمی سگ ها به دروغ و درندگی

                                       بهترند

 

سکوت گریه کرد دیشب

سکوت به خانه ام آمد

سکوت سرزنشم داد

و سکوت ساکت ماند سرانجام

 

م.ا.ث