برای آن که هی به من می گوید بی معرفت

 

بی معرفت

 

بی معرفت . [ م َ رِ ف َ ] (ص مرکب )(از: بی + معرفت = معرفة عربی ) که شناسایی نداشته باشد. که آشنا نباشد. || بی علم و حکمت . بیدانش و هنر. که فاقد فضل و ادب است . که از ادب نفس وفرهنگ دور باشد : رونده ٔ بی معرفت مرغ بی پراست . (گلستان ).

 درویش بی معرفت نیارامد. (گلستان).

 

بی معرفت مباش که در من یزید عیش

اهل نظر معامله با آشنا کنند.

(حافظ).

 

 

رجوع به معرفت و معرفة شود. || (در تداول عوام ) نمک ناشناس . حق ناشناس . بی توجه به نیکیها که درباره ٔ او شده است.

 

از لغت نامه دهخدا